بیماران مبتلا به سرطان ریه، آیا آزمایش MRD ضروری است؟

MRD (بیماری باقیمانده حداقلی) یا بیماری باقیمانده حداقلی، تعداد کمی از سلول‌های سرطانی (سلول‌های سرطانی که به درمان پاسخ نمی‌دهند یا مقاوم به درمان هستند) است که پس از درمان سرطان در بدن باقی می‌مانند.
MRD می‌تواند به عنوان یک نشانگر زیستی مورد استفاده قرار گیرد، به این صورت که نتیجه مثبت به این معنی است که ضایعات باقی مانده پس از درمان سرطان هنوز قابل تشخیص هستند (سلول‌های سرطانی یافت می‌شوند و سلول‌های سرطانی باقی مانده می‌توانند پس از درمان سرطان فعال شده و شروع به تکثیر کنند که منجر به عود بیماری می‌شود)، در حالی که نتیجه منفی به این معنی است که ضایعات باقی مانده پس از درمان سرطان شناسایی نمی‌شوند (هیچ سلول سرطانی یافت نمی‌شود).
به خوبی شناخته شده است که آزمایش MRD نقش مهمی در شناسایی بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیرکوچک (NSCLC) در مراحل اولیه که در معرض خطر بالای عود بیماری هستند و همچنین در هدایت درمان کمکی پس از جراحی رادیکال ایفا می‌کند.
سناریوهایی که MRD می‌تواند در آنها اعمال شود:

برای سرطان ریه در مراحل اولیه قابل جراحی

۱. پس از برداشتن رادیکال تومور در بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیرکوچک در مراحل اولیه، مثبت شدن MRD نشان دهنده خطر بالای عود بیماری است و نیاز به پیگیری دقیق دارد. پایش MRD هر ۳ تا ۶ ماه توصیه می‌شود.
۲. توصیه می‌شود آزمایش‌های بالینی پیرامون عمل جراحی سرطان ریه سلول غیرکوچک قابل جراحی بر اساس MRD انجام شود و تا حد امکان گزینه‌های درمانی دقیق پیرامون عمل ارائه شود.
۳. بررسی نقش MRD در هر دو نوع بیمار، یعنی بیماران دارای ژن محرک مثبت و بیماران دارای ژن محرک منفی، به طور جداگانه را توصیه کنید.

برای سرطان ریه سلول غیرکوچک پیشرفته موضعی

۱. آزمایش MRD برای بیمارانی که پس از شیمی‌درمانی رادیکال برای سرطان ریه سلول غیرکوچک پیشرفته موضعی، در بهبودی کامل هستند، توصیه می‌شود که می‌تواند به تعیین پیش‌آگهی و تدوین استراتژی‌های درمانی بیشتر کمک کند.
۲. آزمایش‌های بالینی درمان تثبیتی مبتنی بر MRD پس از شیمی‌درمانی-پرتودرمانی توصیه می‌شود تا حد امکان گزینه‌های دقیقی از درمان تثبیتی ارائه شود.
برای سرطان ریه سلول غیرکوچک پیشرفته
1. مطالعات مرتبطی در مورد MRD در سرطان ریه سلول غیرکوچک پیشرفته وجود ندارد؛
۲. توصیه می‌شود MRD در بیمارانی که پس از درمان سیستمیک برای سرطان ریه سلول غیرکوچک پیشرفته، در بهبودی کامل هستند، تشخیص داده شود، که می‌تواند به قضاوت در مورد پیش‌آگهی و تدوین استراتژی‌های درمانی بیشتر کمک کند.
۳. توصیه می‌شود تحقیقاتی در مورد استراتژی‌های درمانی مبتنی بر MRD در بیماران در حال بهبودی کامل انجام شود تا مدت زمان بهبودی کامل تا حد امکان طولانی‌تر شود و بیماران بتوانند از مزایای آن به حداکثر برسند.

مشاهده می‌شود که به دلیل کمبود مطالعات مرتبط در مورد تشخیص MRD در سرطان ریه سلول غیرکوچک پیشرفته، کاربرد تشخیص MRD در درمان بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیرکوچک پیشرفته به وضوح مشخص نشده است.
در سال‌های اخیر، پیشرفت‌ها در درمان‌های هدفمند و ایمونوتراپی، چشم‌انداز درمان بیماران مبتلا به سرطان ریه غیرکوچک (NSCLC) پیشرفته را متحول کرده است.
شواهد نوظهور نشان می‌دهد که برخی از بیماران به بقای طولانی‌مدت دست می‌یابند و حتی انتظار می‌رود که با تصویربرداری به بهبودی کامل دست یابند. بنابراین، با این فرض که برخی از گروه‌های بیماران مبتلا به NSCLC پیشرفته به تدریج به هدف بقای طولانی‌مدت دست یافته‌اند، نظارت بر عود بیماری به یک مسئله بالینی مهم تبدیل شده است و اینکه آیا آزمایش MRD نیز می‌تواند نقش مهمی در آن داشته باشد، شایسته است در کارآزمایی‌های بالینی بیشتر بررسی شود.